Pošte Srpske
Filip Višnjić, jedna od najznačajnijih ličnosti srpske epske poezije, rođen je oko 1767. godine u selu Gornja Trnova kod Ugljevika, u današnjoj Bosni i Hercegovini. Zbog svog izuzetnog doprinosa očuvanju i stvaranju narodne epske tradicije, često se naziva „Srpskim Homerom“. Ovaj nadimak najbolje oslikava njegovu ulogu slepog pesnika-pevača koji je, poput antičkog grčkog pesnika, svojim pesmama ovekovečio herojsko doba svog naroda.
Rani život i gubitak vida
Rođen kao Filip Vilić, u mladosti je preležao velike boginje, usled čega je ostao slep. Ova tragedija usmerila je njegov životni put ka guslama i epskoj pesmi. Nadimak Višnjić dobio je po majci Višnji. Nakon tragične pogibije većine muških članova svoje porodice od strane Turaka, mladi Filip napušta rodni kraj i počinje život putujućeg guslara.
Ustanički pesnik
Iako je i pre Prvog srpskog ustanka bio poznat kao darovit guslar, njegov puni stvaralački genij dolazi do izražaja upravo tokom ustaničkih godina. Višnjić se 1809. godine priključio srpskim ustanicima, postavši direktni svedok i hroničar borbe za oslobođenje. Njegove pesme nisu bile samo puko prepričavanje događaja, već i snažno sredstvo za podizanje morala, slavljenje junaštva i očuvanje kolektivnog sećanja na žrtve i pobede.
Među njegovim najpoznatijim pesmama iz ovog perioda izdvajaju se “Početak bune protiv dahija” i “Boj na Mišaru”, koje predstavljaju vrhunac srpske epske poezije. U njima se ogleda njegova sposobnost da istorijske događaje pretoči u upečatljive pesničke slike, sazdajući žive likove junaka i dramatične scene bojeva.
Saradnja sa Vukom Karadžićem i značaj za srpsku kulturu
Nakon sloma ustanka, Višnjić prelazi u Srem, gde nastavlja svoj guslarski rad. Susret sa Vukom Stefanovićem Karadžićem 1815. godine u manastiru Šišatovac bio je od presudnog značaja za očuvanje njegovog dela. Vuk je prepoznao izuzetnu vrednost Višnjićevih pesama i zapisao ih, čime ih je sačuvao od zaborava i uvrstio u antologijske zbirke srpske narodne književnosti.
Filip Višnjić je preminuo 1834. godine u selu Grk u Sremu, koje je njemu u čast kasnije preimenovano u Višnjićevo. Njegov doprinos srpskoj kulturi je nemerljiv. Kao „Srpski Homer“, on stoji kao simbol narodnog genija, pesnika koji je u najtežim vremenima svome narodu podario epski izraz i trajno sećanje na njegovu borbu za slobodu. U njegovoj rodnoj Gornjoj Trnovi i širom srpskih zemalja, sećanje na Filipa Višnjića i njegovo delo neguje se kroz brojne manifestacije i spomenike.
